Als iemand zo maniakaal is om een ander van dichtbij met een vuurwapen dood te schieten, zonder meteen de hand aan zichzelf te slaan, manifesteert hij zijn
dwangmatige en suïcidale geest. Hij verklaart zich officieel tot publieke tijdbom en dat geeft hem, nolens volens, een onaantastbare status. Hij die absolute controle heeft over leven en dood.
"What else?"
Ja, wat dan verder nog? De doodstraf? Vergiffenis? Dat laatste helpt alleen onszelf, niet de maniak; creëert ruimte in onze eigen geest, niet in die van hem. Hij
blijft een tijdbom. Met de doodstraf verlagen wij onszelf tot dierlijk niveau, sluiten de poorten van ons onderscheidende geweten en keuren feitelijk goed, wat hij gedaan heeft. Dat is
onmenselijk.
Wat zowel de dader als ons effectieve ruimte en bevrediging zou kunnen geven, is accepteren dat zijn geest absolute controle over leven en dood wil en hem daarom eenmalig de keuze te geven tussen levenslange detentie of vrijwillige levensbeëindiging. Dan hoeven wij ons, bijvoorbeeld, niet meer op te winden over 'De zaak Volkert van der G.'. SH
Opinie
Zeg dat iemand dood moet
en je wilt zelf dood